วันพุธที่ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2553

พระคุณแม่



       ระยะเวลา 9 เดือนที่เราอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็ก ๆ หลังหนึ่ง บ้านหลังเล็ก หลังนั้นก็คือ ท้องของแม่เรานั่นเอง  ซึ่งบ้านหลังนี้เป็นสถานที่ ๆ หนึ่งที่คอยให้ความอบอุ่น  ให้ความรัก  ซึ่งไม่มีที่ใดเปรียบได้ ไม่มีที่ใดที่คอยให้ความรัก  ความอบอุ่นเท่ากับบ้านหลังนี้ได้เลย และเมื่อลืมตาขึ้นมาดูโลก คนแรกที่ยิ้มกับฉัน คือแม่อันเป็นที่รักของฉัน  แม่คนแรกที่คอยให้ความรัก  ความเอื้ออาทร  ความทะนุถนอม  ฉันภูมิใจที่ได้เกิดมเป็นลุกของแม่  แม่ที่คอยเสียสละเพื่อลูกทุกอย่าง ความรักที่แม่มอบให้เป็นความรักที่บริสุทธิ์ ไม่เคยหวังสิ่งตอบแทนตั้งแต่เล็กจนโต ฉันโตขึ้นมาในครอบครัวนี้ ที่มีแต่ความอบอุ่นภายในบ้าน มีแต่เสียงหัวเราะ  มีรอยยิ้มที่สดใส แม่เป็นผู้ให้ตลอด ไม่ว่าจะส่งลุกเรียน ลูกขอเงิน แม่ก็ต้องให้ ทั้ง ๆ ที่แม่ไม่มีเงิน แม่ไม่เคยบ่นไม่เคยว่า  เวลาลุกมีปัญหา แม่จะคอยให้กำลังใจตลอด แม่ไม่เคยซ้ำเติม มีแต่จะให้กำลังใจลูก แม่เสียหยาดเหงื่อเพราะเรามาก เพื่อที่จะส่งเสียให้เราเรียน เพื่อเราให้มีการศึกษา อยู่อย่างสุขสบาย เป็นเจ้าคนนายคน ขอให้ลุกทุกคนได้รู้ว่าไม่มีใครสำคัญและรักเราเท่ากับแม่อีกแล้ว แม่เป็นคนที่รักเรามากที่สุด เราทุกคนควรหันกลับมามอบความรักให้แม่ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป และไม่มีแม่ให้กอด  และลุกคนนี้ขอสัญญาว่า จะรักแม่ ดูแลแม่ ให้มากกว่าแม่ที่คอยเลี่ยงดูลุกมาตลอด ลูกจะดุและแม่ จนกว่าสิ้นลมหายใจ